"Қарағанды қаласы әкімдігінің "Қарағанды қаласының…
"Ғ. Мұстафин атындағы ЖББМ" КММ

Қазақ тілін үйренеміз

Қымбат
дорогой
Сұрақ-жауап
Барлық жауаптар: 69
Жаңа сұрақтар: 10

«Таланттар әлемі»

Талант – халық қазынасы. Талантты қадірлемеу халықтың намысына тиеді.                                                                                                                                                                                                             Қадыр Мырза Әли

Талант — это развитие природных склонностей.                                                                                                                                                                                                               Оноре де Бальзак

 

Дистанционная выставка  «Выдающаяся фотография» (искусство фотографии)

Фотографии от ученицы 6 «А» класса Кожахметовой Дильназ  «Красота природы»

 

Фотографии от ученицы 6 «А» класса Эдель Анжелики «Связь с природой»

 

Театр әлемі

          Театр ойын - сауық орны. Ең бастысы театр – мәдениет ошағы. Театр өнері – көне заманнан бері келе жатқан өміршең өнер. Театр ең алғаш Грецияда ашылған.  Гректің театры — көпшіліктің театры, халық театры деп саналады. Кез келген елдің, өңірдің өз театры, өз көрермені болады.          Біздің  қаламызда да театрлар  бар. Кәне, шолу жасайық.

С. Сейфуллин атындағы облыстық қазақ драма театры

           С. Сейфуллин атындағы облыстық қазақ драма театры 1936 жылы құрамында жас кеншілер мен құрылысшылар болған жас жұмыскерлер театры негізінде құрылды. Театрдың негізін ҚазССР-нің еңбек сіңірген әртістері З.Көшкінбаева, Ж. Шашкина, С. Телғараев, З. Жақыповтар қалады. Театр 1932 жылы Ж. Шаниннің «Зәуре» қойылымымен ашылды.

К. Станиславский атындағы облыстық орыс драма театры

           1930 жылы Қазақстанның орталығында Түрксіб құрылысшыларына қызмет көрсететін «Живая газета» атты үгіт бригадасы құрылды. Үш вагонда орналасқан бұл үгіт бригадасы Семейден Ташкентке бағыт алды. Оның құрамындағы әртістер театралды баяндамалар, әзіл-сықақтар, частушкалар литмонтаждар орындады. Театрдың алғашқы директоры Василий Михайлович Портнов болды. Ол басқарушы ғана емес, сонымен қатар театрдың көркемдік жетекшісі және қойылымдардың авторы да болды. 1954 жылы орыс драма театры қазақ драма театрынан бөлінді. 1962 жылы жемісті еңбектерінің арқасында Қарағанды драма театрына орыстың ұлы режиссері К.С. Станиславскийдің есімі берілді.

Қарағанды академиялық музыкалық комедия театры

         Қарағанды академиялық музыкалық комедия театры 1973 жылы 16 қарашада құрылған. Сол кездегі театрдың белгілі әртістері КСРО-ның халық әртісі И.Г. Войнаровский және КСРО-ның еңбек сіңірген әртісі Н. Симонова болды. Театрдың негізін қалаушы, көркемдік жетекшісі және алғашқы директоры - Қазақстанның еңбек сіңірген мәдениет қайраткері Е.Л. Пелещук болды.

"Буратино" қуыршақ театры

           Балалар сарайының қуыршақ театры 1959 жылы құрылған. 1965 жылдан қазіргі атымен аталады, 1977 жылы театрға халық атағы берілді. Театрда 80 мыңнан артық қойылым қойылды, жыл сайын 20 мың көрермен қабылдайды. Әр жылдары - Андерсеннің «Ақша қар королевасы», И. Колаптын «Жалғанда Фердададан артық ешкім жоқ» т.б. спектакльдер қойылды. Театрдың көркемдік жетекшісі 1959-1979 жылдар аралығында Е.И. Савина, ал В.В. Маленко 1986 жылдан қызмет атқарады.

Қ. Байжанов атындағы концерттік бірлестік

        1938 жылғы 6 наурызда құрылды. Кейін оған 1990 жылы қазақтың белгілі әншісі Қ. Байжановтың аты берілді. Алғашқы жылдары бұл ұжымда Қ. Байжанов, Ж. Елебеков, М. Хамзин, Н. Әбішев,З. Жұбатова, Р. Қойшыбаева дарынды өнер майталмандары жұмыс жасады.Тәттімбет атындағы халық аспаптары оркестрі 1988 жылы кұрылды. 1990 жылы қазақтың ұлы күйшісі Тәттімбет Қазанғапұлының аты берілді.

 

ФОТОГРАФИЯ ӨНЕРІНІҢ  ПАЙДА БОЛУЫ ЖӘНЕ ДАМУЫ

             Бізге мәлім дәстүрлі мағынадағы фотография айтарлықтай кеш пайда болды. Өйткені, XIX ғасырға дейін фотография жасауға тікелей қажетті химиялық заттардың көпшілігі әлі ашылмаған болатын. Ол кезде ғалымдар химиялық  заттардың қайсысы сәулемен шағылысуға қабілетті екенін білген жоқ. Сондықтан,  кескіндер тек қылқалам шеберлерінің туындарында ғана сақталды. Кескіндер жасаудың негізгі әдісі саналатын бейнелеу өнері орта ғасырларда кең таралды. Қоғамда қалыптасқан пікір бойынша, сол заман суретшілерінің барлығы бірдей кедей болды деуге келмес. Олардың кейбіреулері, тіпті, қазіргі той фотографтары секілді жоғары сұранысқа ие болатын. Адамдар келер ұрпағына өздері туралы естелік қалдыру мақсатында суретшілерді жиі жалдайтын. Суретшілер портрет суреттер салғаны үшін үлкен қаржыға кенелетін. Бірақ, бір кескіндемені салудың өзіне тым көп уақыт кететін. Әрине, бір адам немесе тұтас отбасының портретін жасау барысында ұзақ уақыт бойы тапжылмай отыру қиын, әрі мүмкін емес. Осы себепті, суретшілер бұл үдерісті тездету амалдарын қарастыратын. Үлкен ізденістер мен талпыныстар нәтижесінде «Обскур камерасы» аталатын  құрылғы пайда болды.

           Обскур камерасы туралы деректер Леонардо да Винчидің еңбектерінен бастап кездеседі дегенмен, шын мәнісінде, оның қасиеттері жөнінде ежелгі грек философы Аристотельдің жазбаларынан да көруге болады.

           Обскур камерасы – жарықсыз қорап. Ол терезесіз қараңғы бөлмеге ұқсайды. Бір қабырғасының ортасында дөңгелек тесік болады. Сол тесіктен ішке өткен жарық қарама-қарсы қабырғаға түседі. Осының нәтижесінде, адам камераның алдында тұрған заттың төңкерілген кескінін көруге мүмкіндік алады. Леонардо да Винчи Обскур камерасының ортасына түссіз қабырға орнатып немесе әйнекпен бөлудің амалын ойлап табады. Мұндай жағдайда, суреттен көріп тұрғаныңыздай, суретшіге дайын бейнені қылқаламмен басып шығару ғана қалады.

  

Оптиканың дамуымен байланысты Обскур камерасы да жетіле бастады. Оған қос дөңес линзаның орналастырылуымен құрылғының ауқымы әлдеқайда кішірейіп, пайдалануға ыңғайлы бола түсті. Обскур камерасы шағын ғана ағаш қорапқа айналды. Оның артқы бөлігіне орналастырылған айна арқылы кескін әйнекке түсетін болды. Бірақ, бұл да фотография алуға мүмкіндік бермеді. Өйткені, мұнда да үлкен Обскур камерасының жұмыс жасау принципіне сай, кескін тек суретшінің шеберлігіне ғана тәуелді болатын. 

 

  

Нағыз фотографияның пайда болу тарихы 1800 жылдан бастау алады.Ол британдық Гэмфри Дэви мен Томас Веджвуд жасаған тәжірибемен тығыз байланысты. Олар күміс нитраты мен натрий хлоридінің ерітіндісіне малынған қағазды Обскур камерасына салып көреді. Нәтижесінде төмен-контрастты бейне алынады. Бірақ, оны экспозициялау үшін бірнеше сағат қажет болатын және суретті жарыққа шығарып қараған кезде ол толықтай жоғалып кететін. Сондықтан, бұл тәжірибе де көп ұзамай тоқтатылды.

  

           Дәстүрлі мағынадағы фотографияға алғаш қол жеткізген Жозеф Нисефор Ньепс есімді өнертапқыш болатын. Ол үнемі Обскур камерасының жұмыс істеу принципін зерттеуге қызығушылық танытып, зерделеп жүрген. Ньепс бейнелерді автоматты түрде қағазға түсіру жолын табуда аянбай ізденеді. Ақыры, оған қолы жетеді. Ол ақ-қара кескіндер алу үшін битум аталатын сириялық асфальт сіңген қағаз пайдаланған. Алайда, мұндай сурет алу әдісінің өзіндік қиындығы бар еді. Ол – экспозицияға ұзақ уақыттың қажет болуы. Кейде бұл үдеріс сегіз сағатқа дейін созылатын. Ал, адамдарды сегіз сағат тапжылтпай ұстап отыру мүмкін болмағандықтан, Ньепстің алғашқы фотосуреттерінде тек өз қаласының пейзаждары ғана бейнеленген.

Ньепстің өмірден өтуімен фотографияның дамуы тоқтап қалған жоқ. Бұл істі одан әрі Луи Жак Дагер жалғастырды. Ол суреттер жасау үшін күміс жалатылған мыс пластинаны пайдаланды. Оған қоса, йод та жағатын. Осы тәжірибе нәтижесінде пайда болған негативті кескін өнертапқыштың көңілінен шықпады. Оның үстіне, экспозиция уақыты да қысқармады.

1835 жылы Дагер сурет экспозициясының әлдеқайда жылдам жүру жолын анықтайды. Бұл ашылу кездейсоқ орын алған екен. Өнертапқыш әлі экспозицияланбаған суретті шкафына салып қояды. Ертеңгі күні тартпадан сол қағазды алса, фотосурет дайын тұрған болып шығады. Содан кейін Дагер барлық химиялық элементтермен тәжірибе жасайды. Нәтижесінде өнертапқыш экспозиция жылдамдығына әсер ететін химиялық зат сынап екенін анықтайды. Осыдан кейін фотография алу жолдары әлдеқайда дамып, қарқынды жетіле бастады. Джон Фредерик Годдард есімді ағылшын азаматы күміс пластинаны бром және хлор бу қоспасымен өңдеу арқылы үлкен жетістікке қол жеткізді. Себебі, осы тәсілді пайдалану барысында экспозиция уақыты бір минуттан аспайтын болды. Бұл жаңалықтан кейін портреттік түсірілімдер кең етек жая бастады. 

 

1850 жылдары стереоскопиялық дагеротипия пайда болды.Осыған орай, бір құрылғыға екі кескін қатар орналастырылатын. Жеке лупа немесе бинокль көмегімен адамның әр көзі жеке-жеке бір суретке қарай алатын болды. Нәтижесінде, фотосурет айтарлықтай ауқымды көрінді. Сол кездегі суреттердің кемшілігі оларды көшіру мүмкіндігінің болмауында. Жаңа сурет жасау үшін фотосуретке қайта түсiру керек еді. Бұл мәселе негативті-позитивті үдерістің ойлап табылуы нәтижесінде өзінің оңтайлы шешімін тапты.

(Ақпарат интернет желісінен алынды)