Біздің ардагерлер 

Симонов Николай Васильевич-

 Ұлы Отан соғысының ардагері.

Онда 8-атты әскерлер оқу дивизиясы 12 саперлік эскадронына жіберіледі. Ол кіші сержант шенін алады және 1943 жылы соғыс майданына жөнелтіледі.  Соғысты Смоленск облысынан бастап, әрі қарай соғыспен Украинадан, Польшадан, Румыниядан, Чехославиядан және Венгриядан өтеді. 1944 жылы Будапешт түбінде ауыр жараланып, емделуге госпиталға жөнелтіледі, одан кейін тылға Днепропетровскіге жіберіледі. Емделгеннен кейін 6 айға комиссиядан  өтпегеннен кейін , 1945 жылы 5-мамырда үйіне жөнелтіледі. Содан әскерден қайтарылады. Және Ұлы Отан соғысының  3 топтағы мүгедегі деп танылады. Содан паравоз депосына экспедитор болып орналасады, одан кейін вагон лавкісіне жұмысқа орналасады. Сауда сатушы, дүкенші, дүкен меңгерушісі, қойма меңгерушісі, облыстық сауда бөлімшесінің басқармасы да болып істейді. Сауда саласындағы жалпы өтілі -16 жыл. 1958 жылға дейін ОРС-НОД- жұмыс істейді.  1952 жылдың 01 наурызынан бастап, 1967 жылы 15 ақпанына дейін Қарағанды жол құрылысында құрылыс тех. қамтамасыз ету бөлімшесінде товаровед болып, 1967 жылдың 15 шілдесінене бастап, вагон депосында шаруашылық бригадасының бригадирі болып жұмыс істейді. 1996 жылдың 27 желтоқсанында зейнеткерлікке шығады. Жұбайымен  бірге өзінің жеке үйінде тұрады. Отбасы жағдайы: 1946 жылы Мария Семеновнаға үйленеді, ол әйелі 1957 жылы қайтыс болады. Екінші рет 1959 жылы Мария Петровнаға деген әйелге үйленеді. (19955 жылы туған Владимир деген баласы Мәскеуде тұрады).Симонов Николай Васильевич 1924 жылы желтоқсанның 16-да Курск облысы, Староосколь ауданына қарасты Выползово  ауылында шаруалар отбасында дүнеиеге келегн. 1930 жылы оның отбасы бай-кулактар ретінде тәркіленіп Қазақстанның 56- теміржол аялдау бекетіне (Қазіргі Қарағанды Сұрыптау станциясы) жер аударылған. Мектепте Компанейск поселкесіне барған. №14 орта мектебінің 7 сыныбын бітірген. Темір жол бойында жол жұмысшысы болып жұмысқа орналасқан, әкесі мен ағасына көмектескен. 1942 жылы өз еркімен Сталин аудан Военкоматынана әскери қатарға шақыртылып, Алматы қаласына жіберілген.

ҰЛЫ ОТАН СОҒЫСЫНЫҢ АРДАГЕРІ

Кистанов Георгий Федорович

Мен соғысты білмеймін, ешқандай мен соғысты қаламаймын.

Доттардың жалаңаштануын жерден шыққан қатерлі ісіктей қаламаймын.

Олардың тағы да тіріліп біреулердің өмірлерін ғаламшардан алып кетуін әлбетте қаламаймын.

Миллиондаған алақандарды,

Жұрт мейлі тез көтеріп,

Тамаша күннің бет-жүзін қорғасын.

Күл иісінен , хатын ауруынан,

Кірпік қаққанша емес,

Мәңгі өмірлік, мәңгі бақи қорғасын.

Зеңбіректің сыбап атқан дауысын,

Менің балам естігенін, Менің сенің қаламаймын.

Және мейлі жер айғайдан:

Жоқ керек емес деуден жарылсын,

Маған бала өлген емес, тірі керек

Ондай тілек алла тағала құлағына шалынған.

1925 жылы сәуірдің 6-да Кирюшкино тыныш аулында Георгий Федорович Кистанов дүниеге келген. Ұлты Мордвин. Оның ата-анасы колхозшы болған. Бірінші дүниежүзілік соғыста болған. Бірінші дүниежүзілік соғыста австриялық ұшақты атып түсірген. Шешесі, Акулина Романовна колхозшы болған және айтарлықтай ұзақ өмір сүрген -86 жыл. Георгий Федорович мектепке өте кеш барған. Селода 4 сыныпқа дейін оқиды, ол 5-ден 7 сыныпқа дейін Оралда тұрып оқыған,  Челябинск  облысы Ошаех  қаласында тұрған. Одан кейін әрі қарай оқу үшін басқа жаққа көшіп кеткен. Ол техникалық орта білім алған. Соғыс басталғанда ол 15 жаста болатын. Әрине басқа да балалр сияқты Георгий Федорович майданға баруға ынталанды. Ол тезірек бірінші ұрыста қарсы тұруды тіледі, сонымен міне 1943 жылы 18 қарашада оны әскер қатарына  алады. Оның бірінші ұрысы Метао қаласында Латвияда болды. Ұрыс өте қырған болып еді деп Кистанов Георгий Федорович өткен күндерін еске түсірді.

- Бұл ұрысты менің көптеген жауынгер жолдастарым қаза болды, сондай-ақ талай немістерде қырылды. Маған оқ аздап тиді дейді-соғыс ардагері. Ұрыстан соң госпитальда жаттым, одан шыққан соң тағы да фашистерге соққы беру үшін майданға аттандым. Қырғын соғысқа қатысқаны үшін ол «Ерлігі үшін» медалын алды, сондай-ақ «Жауынгерлік еңбегі үшін» медалымен марапатталған. 19944 жылы 5 наурызда БЛКЖО мүшелігіне, ал 1956 жылы желтоқсанда СОКП мүшелігіне қабылданған. Бірінші Балтық жанындағы және екінші Беларус майдандарында соғысқа қатысқан, соғыстан кейін ұзақ уақыт, 1956 ж. дейін әскер қатарында болды. Одан кейін ҮКБ бастығының орынбасары болып жұмыс істеді. Георгий Федоорвич – 3 баланың әкесі бірақта , өкінішке орай, қазір онда екі бала қалды: Владимир және Ирина. Ол оның балалры №95 мектепте оқығандарын әңгімелейтін уақытында ол ата-аналар комитетінің белсенді мүшесі де болған. Ол №95 МГ өзінің туған мектебі деп атайды.

ҰЛЫ ОТАН СОЫҒЫСЫНЫҢ АРДАГЕРІ

Рассказимов Николай Григорьевич

Рассказимов Николай Григорьевич 1926 жылы желтоқсанның 6-да Рязан облысы, Можарск ауданына қарасты Ольха ауылында дүниеге келген. Қызыл әскер қатарына Можарск  АВК шақырылған. Ол өзінің жауынгерлік жолын бірінші Қиыр Шығыс майданы құрамында атқыштар бөлімшесінің командирі ретінде старшина шенінде бастады. ІІ дәрежелі Отан соғысының орденімен, «Ерлігі үшін» орденімен марапатталған. Жоғарғы Бас қолбасшыдан алған алғыс хаты бар. Соғыстан кейін Жаңа Майқұдық АКК жүргізушісі болып, 1986 жылы зейнеткерлікке шыққанша жұмыс істеген. «Еңбек ардагері» медалымен марапатталған. Мына мекенжайда тұрады: Архитектурная көшесі,-5-14. Рассказимов Николай Григорьевич дербес қозғалып өзі жүреді.