15 наурыз – «Шежіре күні»
Шежіре барлық халықта кездеседі. Шежірені қарттар ауызша таратып отырған. Бұл күні жеті атаның тарихы айтылып, шежіресі таратылады. Сонымен қатар мал сойылып, ата-бабаларына құран бағыштайды. Әр отбасының үлкендері өмірден өткен ата-бабаларының, ағайын-бауырдың жақсы істерін, қуанышты сәттерін кейінгі ұрпаққа әңгімелеп береді.
Қазақ халқында «Жеті атасын білу» маңызды. Ата-ана балаға тек жеті атасына дейінгі бабаларының атын жаттатып қана қоймай, олардың қандай адам болғаны, ел-жұрты үшін жасаған ерлігі, өнегелі істері жайында айтып отырған. Сол арқылы бала ата дәстүрін жалғастырса екен деген мақсат көздеген. Халықта «Жеті атасын білмеген жетесіз» деген мақал бар. Өз халқының тарихын білу жас ұрпақты ерлікке, елдікке, Отансүйгіштікке тәрбиелейді.
16 марта – «День памяти предков и благословений» («Шежіре күні»)
Родословная встречается у всех народов. Летописи передавались стариками устно. В этот день для молодых рассказывается история семи предков. Кроме того, забивают скот и читают молитву своим предкам. Старейшины из каждой семьи рассказывают потомкам о добрых делах, радостных моментах ушедших из жизни предков.
В казахском народе «Знать семь предков» считалось важным. Родители не только напоминали ребенку имена предков до седьмого колена, но и рассказывали о том, какими людьми они были, об их подвигах и нравственных поступках. Тем самым ребенок должен был продолжить традиции своих предков. В народе говорят: «Жеті атасын білмеген жетесіз» - Кто не знает своих семь предков, тот не достоин называться человеком. Знание истории своего народа способствует воспитанию у молодого поколения мужества, патриотизма, любви к Родине.