Тіл туралы жазудан, ол туралы айтудан қашпау керек. Себебі, тіл бүкіл халықтың жүрегі деп айтуға болады. Тілдің бойында ұлттық болмыс, қайсар рух, дәстүр мен салт және ғұрып жатыр. Сол себепті, әр халық өз тілімен мақтанбай, әрі қарай дамыту жолында аянбай еңбек ету қажет. Ғұлама ғалым Ахмет Байтұрсынұлы: «Сөзі жоғалған жұрттың өзі де жоғалады»,– деп тілдің ұлт үшін қандай маңызды екенін бір-ақ ауыз сөзге сыйдырған. Қазір сол сөздің мәнісін ұғып жүрген жастарымыз аз десек болады. Әрине, бәрі шетелге ұмтылады. Олай болуы неліктен? Бұл –бір сұрақ. Осы сұрақ көптің көкейінде жүргені анық. Осы сұраққа басқа емес, өзім былай жауап беремін. Ол тілдерді жаттауға, санада қалуға өте оңай әрі жеңіл. Өйткені, қысқа-қысқа сөздерден не шығады? Баяғы ата-бабаларымыздың дуалы-дуалы, тоқтамды нық сөздері қайда? Тіл өлсе, ұлттың  өмір сүруі мүмкін емес. Ендеше, сіз қай ұлттың өкілі болмаңыз, тіл үшін күресуге міндеттісіз. Сол тілде сөйлейтін соңғы адам болсаңыз да, тіліңіз жайында аманат қалдыруға, мұра қалдыруға, тәлім қалдыруға тырысуыңыз керек. Себебі сіздің тілде жазылған құнды тарихи деректер, кейінгі келер жас ұрпақ үшін үлкен рөлде ойнауы мүмкін. Ендеше сіздің де тіл өлмесе, ертеңгі жас ұрпақ үшін, жалпы адамзат үшін үлкен мәнге ие болары айдан анық.