«Сөзі жоғалғанның өзі де  жоғалады»

Бабалардың қанымен, аналардың жасымен келген ұлттың  жаны әрі арына айналған алтын діңгек мемлекеттік тілімізді құрметтеу - ұлттығымызды құрметтеу, атадан қалған  сөз өнеріне деген жанашырлық деп білемін.

Тіл – мемлекеттің тұғырлы тірегі,бірліктің жығылмас туы.Бұл халықтың кескін- келбеті мен айнасы іспетті. Тіл- тек 3 әріптен құралған жай сөз емес, өмірдің сыңдарынан өткен, ұлттың баға жетпес қазынасы, ақиқаттың анығы.

Тіл- ұлттың жаны болатын болса, онда   Қазыбек би, Төле би, Әйтеке би, арыстарымыз Әлихан Бөкейханов, Ахмет Байтұрсынұлы, Мағжан Жұмабаев, «Оян қазақ» деп шырылдаған  тіл жанашырларының билік айтқан аталы сөздерінен  неге безінеміз? Қазіргі жастардың қолданыстағы тілі- сленг. Сонда ұрпаққа берер тәрбие жоқ па, әлде оны ұғар халық жоқ па? Менің көзқарасым бойынша, «Отан - отбасынан басталады» демекші, әрбір отбасы өз шаңырағында тіл саясатын ұғынып, ана тілі -  ар ұғымы екенін естен шығармауы қажет.

Тіл мәселесі – ұлт өзегі. Әрбірімізге өмір сүру қаншалықты маңызды болса, тілдің жай- күйі соншалықты маңызды.

Керісінше шыбын жаның қиған тіл жанашырларына қолдау болуымыз керек. Біз жаны жайсаң жас ұрпақ, бар күш-қайратымызды жиып, елім дейтін ерлер қатарына қосылу керекпіз. Қай халықтың болмасын тілі ғасырлар бойы, сол халықпен бірге дамып, көркейіп отыруы тиіс. Ғылым, техника жағынан алға озып, тіліміздің жағдайы төменде қалмауы керек деп ойлаймын.

Сондықтан Қадыр Мырза Әлі атамыздың «Өзге тілдің бәрін біл, өз тіліңді құрметте»,- деген ұлағатты сөзімен ойымды қорытындылаймын.

№102 мектеп-гимназиясының

11 «А» сынып оқушысы

                                                                                     Алтаева Инкар