Сонау 1947 жылы Қарағандыны қала ретінде (шахтаға қадалып қалған, бүгінгі көзқараспен облыс орталығын еске түсіретін шағын кірпіш үйлер) қала десек те, оқу орындарының саны саусақпен санарлық. Соғыстан кейінгі кеншілер мен репрессияға ұшырағандардың балаларына есігін айқара ашқан мектептің бірі – №35 орта мектеп.

Рас, оны 35-ші деп білетіндер аз болды, адамдар арасында оны жай ғана «неміс» деп атады. Ал, 40-жылдардың соңы мен 50-жылдардың басында Қарағандыны бірте-бірте бұрынғы Еңбек армиясының жауынгерлері – Сібір ағашынан келген, бірақ бір кездері Еділ даласынан жер аударылған немістер мекендей бастады. Оның үстіне сол кездегі мәдениеттің, білімнің, нұрдың бірден-бір ошағына айналған мектептің төңірегінде астарлы да, тура мағынада да немістер үйлерін өздеріне тән еңбекқорлықпен, тынымсыз еңбекпен тұрғызған.

Елді мекен кейіннен бейресми «Берлин» атауын алды, ал мектеп барлығы үшін «неміс» болып қала берді. Мұнда әртүрлі ұлттың балалары орыс тілінде білім алғанымен, оқытушылар құрамы интернационалдық, ең бастысы – кәсіби