По сути, предметно-пространственная среда, как часть образовательной среды, становится третьим педагогом ребенка после семьи и воспитателя, причем открытое взаимодействие детей со средой значительно возрастает.Встраивается идеология новых образовательных отношении-поддержка развития дошкольников через среду которая предоставляет им свободу выбора, стимулирует их игровую, двигательную, творческую, интелектуальную активность не позволяет самим детям чувствовать себя субъектами образовательных отношении.

Объектілік-кеңестік орта білім беру ортасының бір бөлігі ретінде баланың отбасы мен тәрбиешіден кейінгі, үшінші ұстазына айналады және балалардың қоршаған ортамен ашық қарым-қатынасы айтарлықтай артады.Ойын, қозғалыс, шығармашылық, интеллектуалдық белсенділік балалардың өздерін тәрбиелік қарым-қатынас субъектілері ретінде сезінуге мүмкіндік бермейді.