Шілденің бірінші жексенбісі — Ұлттық домбыра күні.

Осыған орай Қарағанды Облысы Рухани Жаңғыру өңірлік жобалық кеңсесі «Нағыз қазақ - қазақ емес, нағыз қазақ – домбыра» атауымен әлеуметтік желілерде жарияланымдар апталығын жүргізеді.

Домбыра — әр қазақтың үйінің төрінен орын алған қасиетті аспап. Ал сол аспап қалай пайда болды, оны кім ойлап тапты деген сұрақтар әрқайсымызда болғаны рас.

Ендеше бүгінгі жарияланымдар домбыраның шығу тарихына арналады.


Домбыраның пайда болуы туралы қазақ халқында бірнеше аңыздар айтылады.
Соның бірі еліміздің шығыс өңірінде сақталған, тарбағатайлық күйші Бағаналы Саятөлековтың айтуы бойынша «Ерте заманда тауқұдірет деген құс болған екен. Домбырада жалғыз ғана ішек, тауқұдіретте жалғыз ғана қанат болыпты. Тауқұдіреттің жалғыз қанаты еркегінің оң жағына, ұрғашысының сол жағына бітеді екен. Домбыраны жасаған шебер, жалғыз ішекпен көсілтіп күй тарта алмайды. Ал, жалғыз қанатты тауқұдірет қалықтап ұша алмайды. Домбырашы не істерін білмей іштен тынады. Тауқұдірет болса күндіз-түні Тәңірге мұңын шағып, қалықтап ұша алатын қос қанат сұрап, «құдірет-ау, құдірет» - деп жалбарынумен болыпты.Күндердің бір күнінде тауқұдіреттің аталығына Тәңір ой салады.
 

«Бүйтіп зарлап жүре бергенше талпынып тірлік етіп көріңдер» - деді. Содан аталық тауқұдірет пен аналық тауқұдірет қолдасып ұшуды ойлайды. Бірінде - оң қанат екіншісінде-сол қанат, екі тауқұдірет бір-бірімен қолдасып, қанаттарын кере серпеді. Сол кезде жерден бауырлары көтеріліп, қалықтай ұшып жөнеледі. Жер беті дөңгеленіп төменде қалады. Қос тауқұдіреттің қанаттарын жел сүйемелдеп, көк жүзінде рахаттана самғайды. Сонда көңілдері шаттанған қос тауқұдірет қуаныштарын жасыра алмай құдірет-ау, құдірет мұныңа да шүкірлік – деп тәңірге ризашылықтарын білдіріпті. Кейін бұл тауқұдіреттен туған балапандарға тәңір қос қанат дарытып еді дейді.