Қазақстандық патриотизм мен азаматтық қалыптастыру

Мақсаты: Қазақстан Республикасының мемлекеттік мүдделеріне сәйкес іс - әрекет жасауға даярлығы және оны қорғау қабілеттерін, өзінің азаматтық көзқарасын қорғай білуді қалыптастыру.

Міндеттері:

- Қазақстан саясаты мен мәдениеті, экономикасы, халықаралық жағдайы мәселелерін анықтай білу қабілеттерін қалыптастыру, сондағы меңгерген білімдерін өз өмірін жоспарлауда пайдалану;

- Қазақстан Республикасының мемлекеттік құндылықтары мен басымдылықтарын басшылыққа ала отырып, елдегі түрлі оқиғаларға баға беру біліктіліктерін дамыту;

- Республиканың қоғамдық - саяси өміріндегі  өзгерістердің сипатын түсіндіре білу қабілеттерін қалыптастыру;

- мемлекеттің тарихы мен мәдениетін сараптау арқылы тәрбиеленушілердің эмоционалды - құндылық бағдарларын дамыту;

- Отан тағдырының өткені мен қазіргісіне және болашағына қатысты көзқарастарды дамыту;

- әлемдік мәдениетті дамытудағы өз халқы мен елінің рөлі және олардың орны туралы түсініктерін дамыту;

- елдің мәдени, ғылыми, өндірістік және рухани мүмкіндіктерін сақтауға деген жауапкершілігін қалыптастыру;

- өзінің азаматтық құқықтарын жүзеге асыра білуге даярлығын және алған міндеттерді адал орындауға деген жауапкершілігін қалыптастыру;

- қоғамдық және жеке мүдделерді үйлестіре білу қабілеттерін қалыптастыру;

- жұмыста жіберілген кемшіліктерді түзету, оларды көре білу, сын және өзін - өзі сынау қабілеттерін дамыту;

- Отанды қорғауға әрқашан даяр болуды қалыптастыру;

- қоғамдық тәртіп бұзушылыққа немқұрайлы қарамау, жағымсыз әрекеттерге шара қолдану біліктілігін арттыру;

- әлеуметтік - жауапты әрекеттерге даярлықты қалыптастыру.

Қарттарды ардақтау, сыйлау, оларға құрмет көрсету, көңілін тауып, қол ұшын беру – әрбір адамның айнымас азаматтық борышы

Тәуелсіздіктің 20 жылдығына, қарттар мерекесіне арналған, ардагерлер кеңесі үйінде №92 гимназия оқушылар өнерін көрсетуде.

Әрбір қарт – баға жетпес қазына Егер, досым, құштар болсаң өмірге, өмір бойы қарттарыңды қадірле. Әке қымбат, өмірде ана-шырын, қарттарымыз өмірдегі жанашырың.

Гимназия оқушыларының қарттар күніне арналған концерттік бағдарламадан көрініс.

Ардагерлерімізді ұмытпай, кейінгі ұрпаққа үлгі-өнеге тұтайық.

Мәңгілік қазына- қарттарымызбен кездесу сәті.

Концерттік бағдарламадан көрініс сәті

Төгілген қан, сіңірген еңбек ешқашан да естен кетпес

Ұстаздық еткен жалықпас...

№92 гимназияның зейнеткер ұстаздарын құттықтау сәті.

Соғыс ардагері, майдангер Атағұлов мұрзатаймен гимназия оқушыларының кездесу сәті.

№92 гимназия оқушылары ардагерлермен пікір алысуда

«Әуен-саз» үйірмесінің мүшелері концерттік бағдарламамен Ардагерлер үйінде

Желтоқсан желі

Қайрат Рысқұлбеков 1966 жылы наурыздың 13-де Жамбыл облысының Мойынқұм ауданында дүниеге келді.

1973 – 81 жылы Шу ауданы Төле би  ауылындағы орналасқан Сәду Шәкіров атындағы мектеп-интернатта оқып, 8 жылдық білім алды. 1981 – 83 жылы Бірлік ауылындағы бұрынғы Киров атындағы орта мектепте оқып, он жылдықты бітірген соң, әскер қатарына шақырылғанға дейін әкесі Ноғайбайға жәрдемші-малшы болып, Көктерек тауарлы-сүт фермасында жұмыс істеді.

1984 – 86 жылы Амур өлкесі Белогор қаласында әскери міндетін абыроймен өтеді. Әскери-саяси қызметтердің үздігі ретінде бірнеше мақтау қағазымен марапатталып, әскери бөлімше командирлері ата-анасына алғыс айтқан құрмет қағаздарын жіберді. 1986 жылы мамырда әскери борышын өтеп ауылға оралды. Тамыз айында әскери бөлімшенің жолдамасымен Алматыдағы Сәулет-құрылыс институтына келіп сынақтан сүрінбей өтіп, оқуға түсті.

Осы жылы16 – 18 желтоқсанда болған қазақ жастарының отаршылдық және әміршілдік жүйеге қарсы көтерілісіне белсене қатысты. Бірақ көтеріліс қатыгездікпен жаншылғаннан кейін 1987 жылдың қаңтарында ішкі істер органының қызметкерлері «Алматыда бір төбелеске қатысты» деген желеумен Рысқұлбековті Мойынқұм ауданының орталығында тұратын нағашысы – М.Асанбаевтың үйінде демалып жатқан жерінен ұстап әкетеді. Кейіннен, көпшілікке мәлім болғанындай, тергеушілер зымиян әрекеттерімен Рысқұлбековке неше түрлі айла-шарғылар қолдана отырып, оны С.Савицкийдің өліміне кінәлі етеді.

Қазақ КСР-і Жоғарғы Сотының қылмыстық істер жөніндегі коллегиясының төрағасы Е.Грабарниктің 1987 жылы 16 маусымдағы Үкімімен Рысқұлбеков – ең жоғары жаза – өлім жазасы – атуға бұйырылды. Зиялы қауым өкілдері СОКП Бас хатшысы Горбачев пен КСРО Жоғарғы Кеңесі Президумының төрағасы Громыконың атына Рысқұлбековтің жазасын жеңілдету туралы өтініштерін жолдады. Кейіннен Рысқұлбековтың ату жазасы амалсыздан 20 жылға бас бостандығынан айыру жазасымен ауыстырылды. Бірақ Шу, Қарағанды темір жол бекеттері арқылы Рысқұлбеков белгісіз себептермен Семей түрмесіне жеткізіліп, құпия жағдайда оның өміріне қастандық жасалды.

Асанова Ләззат Алтынайқызы (27.07.70, Алматы облысы Панфилов ауданы Ақжазық а. — 25.12.86, Алматы) — Желтоқсан көтерілісінің (1986) құрбаны. 1985 ж. Алматыда П.Чайковский атынд. муз. уч-щеге оқуға түскен. Алматыда 1986 ж. 17-18 желтоқсанда болған қазақ жастарының отаршылдық және әміршілдік жүйеге қарсы азаттық көтерілісіне белсене қатысқан. Ол Орталықтың билеп-төстеушілігіне наразылық білдіріп, қаладағы Жаңа Алаңға (қазіргі Республика алаңы) алғашқы ереуілшілер қатарында “Қазақтар! Кіріптарлық құлдықта өмір сүргеніміз жетеді! Біз еліміздің тәуелсіздігін жеңіп алған кезде ғана азат бола аламыз!” деген ұранмен шықты. Көтеріліс қатыгездікпен жанышталғаннан кейін басқа да ұсталған 87 адам қатарында А-ға Қазақ КСР ҚК-нің 65-бабымен айып тағылып, (Көтеріліске қатысып ұсталғандар жөніндегі Қазақ КСР ІІМ-нің құжаты, (1211-177, 23.02.1990) қамауға алынды. 1986 жылғы 17-18 желтоқсанда Алматы қ-нда болған оқиғаларға түпкілікті баға беру жөнінде республика Жоғарғы Кеңесінің Төралқасы құрған комиссия мүшесі

Ф.Игнатовтың мәліметтеріне қарағанда, Ләззаттың мәйіті бірнеше күннен кейін музыкалық уч-ще жатақханасынан табылған да, ол туралы жатақхананың бесінші қабатынан құлап өлген деген қауесет таратылған. Осыған қарамастан мәйітті Алматы облысы Панфилов ауданындағы Ақжазық кентіне Ішкі істер министрлігі мен Мемл. қауіпсіздік комитетінің қызметкерлері арнайы қарауылдап апарған. Ләззатты жерлеудің алдында денесін ақ жуып, арулаған кезде оның екі білегіне салынған темір бұғаудың қалдырған көкпеңбек іздерін, бас сүйегінің шүйдесі ойылып кеткені анықталды. Осыған қарағанда ол жазалаушылардың қолынан қаза тапқан. Қазақстан тәуелсіздік алғаннан соң ғана А. жөніндегі шындық қалпына келтіріле бастады. Ләззаттың ерлігіне арналған ән (“Қаһарман қыз — Ләззат қыз”. Музыкасын жазған Жоламан Тұрсынбаев, өлеңі — Абдрахман Асылбектікі), ол жөнінде баспасөз беттерінде ғалымдар мен мемлекет, қоғам қайраткерлерінің пікірлері жарық көрді.